میکروچیپ چیست؟
طراحان مي كوشند همه مرزها را بردارند تا ميكروچيپ هايي با مدار كامل كوچك تر، ارزان تر و ساده تري بسازند. اما ممكن است به زودي امكان ساختن ترانزيستورهاي كوچك تر روي چيپ هاي مدار كامل غيرممكن شود.
مواد اوليه و طرح هاي جايگزيني مورد نياز است تا چيپ ها روند بهبوديشان را ادامه دهند.
نانووايرها، گرافين، ذرات كوانتوم و مولكول هاي بيولوژيكي مي توانند نسل هاي جديدي از چيپ ها را توليد كنند كه از بهترين هاي امروزي قوي ترند.
اينها بخشي از پيش بيني هايي است كه از آينده ميكروچيپ ها ارايه شده است. ميكروچيپ ها نيمه هادي های كوچكي هستند كه در دل بسياري از وسايل الكترونيكي اي كه ما مي شناسيم شامل رايانه ها، سل فون ها و حتي اجاق هاي مايكروويو جا دارند.
ميكروچيپ مداركامل، يك سري اجزاي الكترونيكي به هم متصل شده مانند ترانزيستورها و مقاومت ها هستند كه روي يك چيپ ريز از يك ماده نيمه هادي مثل سيليكون يا ژرمنيوم حك شده است.
اولين ميكروچيپ با همکاری رابرت نويس و جك كيلبي در سال 1958 اختراع شد. با اين كه آنها در شركت هاي مختلفي كار مي كردند ولي براي ايجاد انقلابي در صنايع الكترونيك فعاليت اين دو نفر در اين دو شركت به هم متصل شد. اولين ميكروچيپي كه ساخته شد يك ترانزيستور و سه مقاومت و يك خازن داشت. درحالي كه ميكروچيپ هاي امروزي بيش از 125 ميليون ترانزيستور در فضايي كوچك تر از يك سكه كوچك دارند.
در سال 1975 گوردون مور دانشمند پيشرو در علم الكترونيك پيش بيني كرد كه پيچيدگي چيپ هاي مداركامل هر دو سال دوبرابر مي شود. پيشرفت هاي صنايع هم به ترانزيستورهاي چيپ ها اجازه داده تا جمع و جورتر شوند. به طوري كه سيگنال هاي الكتريكي بايد مسافت كوتاه تري را بپيمايند تا اطلاعات را پردازش كنند.
براي صنايع الكترونيك و مشتريانش قانون مور به معني وسايل رايانه اي است كه مدام كوچك تر، سريع تر و ارزان تر مي شوند. به مدد ابداعات پيوسته در طراحي و ساخت نيمه هادي ها، چيپ ها به شكل حيرت انگيزي پيش بيني مور را به حقيقت رسانده اند.
اما حالا مهندسان مي دانند كه ترانزيستورها تنها به اندازه ده ها اتم ضخامت پيدا مي كنند و در اين مقياس احتمالاً قوانين پايه اي فيزيك مشكلاتي را ايجاد خواهند كرد.
يك مشكل احتمالي كه از قرار دادن ترانزيستورهايي چنين كوچك و چنين نزديك به يكديگر ايجاد مي شود اين است كه چيپ ها غيرقابل استفاده و هزينه ها بسيار گران مي شوند. گرماي توليد شده هم به قدري بالا مي رود كه خود اجزا را مي سوزاند.
كوچك شدن ميكروچيپ ها تا همين حالا هم مزاياي بسياري داشته و ابداعات زيادي را موجب شده اند كه فراتر از جا گرفتن صرف در ابزار الكترونيكي است. آنها حتي در داخل بدن موجودات زنده بيولوژيكي هم جا داده مي شوند.
به اين ترتيب ميكروچيپ ها به عنوان وسيله اي براي نجات زندگي موجودات زنده مورد استفاده قرار مي گيرند. دستگاه هاي تنظيم كننده ضربان قلب ميكروچيپ هايي را براي نگهداشتن زمان مورد استفاده قرار مي دهند. قلب هاي مكانيكي خودشان از دستگاه هاي تنظيم كننده قلب استفاده مي كنند تا به طور كامل عملكرد يك قلب بيولوژيكي را داشته باشند.
بسياري از مالكان حيوانات خانگي هم ميكروچيپ ها را به حيواناتشان متصل مي كنند.
اگر حيوان گم شود و به نحوي به كلينيك هاي دامپزشكي يا حمايت از جانوران رسانده شود، يكي از اولين كارهايي كه كاركنان اين مراكز انجام مي دهند، اسكن حيوان است تا ببينند كه آيا ميكروچيپ دارد يا نه. ميكروچيپ نام مالك و اطلاعات تماس با مالك را آشكار مي كند.
همچنين بعضي از مردم ميكروچيپ ها را وارد بدن خودشان مي كنند، اگر آنها از ارايه اطلاعات مربوط به خودشان ناتوان شوند و به بيمارستان نياز پيدا كنند، تاريخچه كامل پزشكيشان را در داخل يك ميكروچيپ در داخل بدنشان دارند. اين اطلاعات به سادگي مي تواند اسكن شود و اطلاعات براي دكتر ها دانلود شود تا آنها به فراخور اوضاع تصميم بگيرند.
حتي در آينده ممكن است انسان ها ميكروچيپ هايي داشته باشند كه بسياري از وظايف روزانه شان را برايشان انجام دهند. خودروها ممكن است روزي بتوانند به مالكشان نزديك شوند. درهاي خانه ها ممكن است تنها با كليدي كه ميكروچيپ برنامه ريزي شده دارد باز شود و ... .